De drukte van de fijne kneepjes van het emiraat en de grootsheid van de plannen brengen ons meer en meer weg van de emiraten waar we jaren en jaren geleden naartoe kwamen. Het jonge land dat ons ontmoette tussen oases en woestijnen verandert in een enorme metropool van beton, aluminium en glas.
Als een droom van Vera Pavlovna, die toch uitkwam. En het is hier uitgekomen. Op de vreemdste plek op aarde. Op de plaats waar de grootste en meest grandioze transformatie in de hele moderne geschiedenis van de mensheid plaatsvond - toen de woestijn een bloeiende tuin werd en de kleine en arme mensen veranderden in de meest welvarende natie, met de meest verstrekkende plannen ter wereld. En in slechts één generatie. Dit is ongelooflijk!
Maar zo'n snelle transformatie roept een soort droefheid op. Elke dag missen we steeds meer die verre gele en stoffige horizon. De laatste onontgonnen paden van de Emiraten, die binnenkort, en misschien niet zo snel, maar zeker in asfalt worden gerold, worden steeds meer naar hen toe getrokken. De wilde wereld verlaat deze plaatsen. Maar je hebt nog tijd om met hem te chatten. Wanneer je tussen de "vergulding" van de huidige pracht van Dubai stapt, zal de omvang van de nieuwe gebouwen je verbazen en verblinden. Dan begint het gewoon te verblinden. En dan wordt deze "gouden verblinding" ondraaglijk.
Begint de schaduw te missen. Woestijn. Wilde oase. Een rustige nacht tussen de sterren, de rook van een vuur, of gewoon reizen naar een andere, magische en niet moderne wereld. In de wereld van afgelopen eeuwen.
Het is gewoon zo dat we soms allemaal fouten maken door te denken dat de Emirates alleen betonnen, glazen en kunstmatige tuinen zijn. De Emirates is nog steeds een eindeloze wereld van kennis. Begin gewoon. Vroeg in de ochtend, een volle tank benzine, een kaart - en de weg leidt je naar waar je been nog niet is gestapt. Je hebt alleen een auto nodig om een heel ander land te zien.
En als je met een SUV rijdt of met mensen rijdt die al veel onverharde wegen kennen, zie je een compleet andere wereld, alsof je van een andere kaart afstamt. En als je het opent, zal het jouw wereld zijn. Alleen die van jou. Begin alleen te reizen, en bij voorkeur met degenen die deze wegen al kennen, en u bespaart tijd bij het zoeken naar interessante plaatsen. En er zijn er veel!
Wat kunt u van dergelijke reizen verwachten? Ik zal het je vertellen!
Een van de meest toegankelijke plaatsen om te bezoeken met de auto van de "wilde wereld" in de Emiraten is het Hatta-gebied, gelegen in het gebied grenzend aan de aangrenzende staat Oman. Hatta is een lange off-road reis van de bergketen met een prachtig uitzicht en een welverdiende beloning aan het einde van de weg! Verschillende meren in spleten gevuld met koud zoet water. De diepte en grootte van deze kleine vijvers stellen u in staat om te zwemmen en er zelfs in te duiken vanaf een hoge rotsachtige kust.
De volgende mogelijke reis is een spannende reis naar Kalbu door het land naar de grens van de VAE met Oman, aan de Indische Oceaan. Een vreemde tunnel wacht je duur in Kalbu, die omhoog of omlaag leidt. Onverwachte constructies in de bergen en de rustige stad Kalba met een baai begraven in mangroven en vol met schildpadden, en de kust van de Indische Oceaan, waar botten worden gevangen in de winter en picknicks worden besteed in het weekend voor veel emiraatfamilies.
Een andere, moeilijkere route is een reis naar een waterval in de bergen van de Omani enclave op het grondgebied van de Emiraten in de buurt van de stad Korfakkan (de administratieve eenheid van het emiraat van Sharjah). De weg daar is moeilijk voor een auto om te passeren, maar je kunt auto-reizen en wandelen combineren, waardoor je terugkeert naar de tijd dat er geen tekenen van beschaving waren. Maar al deze fascinerende routes kunnen niet worden vergeleken met de indrukken die de overgang op de bergweg van Dibba naar Ras Al Khaimah met zich meebrengt. Dit is een van de meest opmerkelijke routes. Je gaat niet alleen het historische en prehistorische verleden in, je ontdekt het geologische verleden van onze planeet. Dit is op zichzelf geweldig, maar dat is het ook. Een deel van deze route loopt langs de droge bodem van een oude bergstroom, die de indrukken onthield van gebeurtenissen die miljoenen en mogelijk miljarden jaren geleden plaatsvonden. En je kunt ze zelfs met je handen aanraken. Dit is een onvergetelijke sensatie, alsof er een vleugje tijd plaatsvond. En ik betwijfel zelfs dat deze bergen zo dood zijn om deze aanraking van mij niet te voelen.
... Op deze reis kwamen we samen met Andrei Gorbach, een van de beste gidsen in de Verenigde Arabische Emiraten. Terwijl hij vroeg in de ochtend toeristen in hotels verzamelde, wachtten we hem op in Dibba. Nadat we elkaar hadden ontmoet, schoof iedereen op langs de route. Terwijl we de ingang van de kloof naderden, was er niet eens een vermoeden dat een dergelijke verandering in landschap mogelijk was. Voordat we de kloof betraden, passeert de route de vlakte, die wordt bezet door twee nederzettingen met moderne gebouwen van één verdieping - Dibba en Daba. Beiden bevinden zich op een rotsachtige kust, af en toe overspoeld met winterstromen.
Wanneer je de kloof betreedt, is het alsof je in een ander land bent. Bergland. De kloof is zo diep dat zelfs in de zomer er een constante schaduw is waarin u zich kunt verbergen voor de brandende zon. Soms zijn de muren van de kloof bijna verticaal, soms zacht, als heuvels. Zeldzame ondermaatse acacia's bedekken de hellingen met een zeldzame placer. En hoog, hoog, in de opening van de rotsen, wordt de onbekende en onbekende blauwe hemel donkerder voor de Emiraten. De eerste verrassing voor toeristen, maar een bekend gezicht voor ons was een grote familie van wilde geiten, die "graasden" in de bomen! Ja, ja! Het is aan de bomen, zoals katten. De geiten stonden op hun slanke benen in de kronen van acacia's en aten rustig, geen aandacht aan onze motorcade.
Na een tijdje reden we naar een oude verwoeste schuur, gemaakt van stenen zonder mortel en cement. Op deze plaats waren we allemaal uitgenodigd om in stilte te staan. Dit is een vreemde, maar oude en geaccepteerde traditie op deze plek. Het was alsof we toestemming kregen om te reizen van een bepaalde Path Keeper. Dat er geen ongelukken op de weg waren.
Terwijl we stonden, nam ik een kleine steen en gooide die naar een stapel grote rotsblokken. De steen vloog om en raakte een van hen. En er gebeurde een wonder! Het rotsblok zong als een bel. Een echte bel met een lange en heldere stem. Ik had eerder over dergelijke stenen gelezen, maar ik ontmoette dit fenomeen voor het eerst. Ik herhaalde het experiment, maar raakte een andere kei en het resultaat was een gewone steen "buh". Geen beltoon, geen stem. Ik herhaalde het opnieuw en opnieuw. Toen legde hij onze reisgenoten uit wat ik aan het doen was en iedereen begon naar dezelfde "zingende" stenen te zoeken. Drie grote stenen gevonden, elk met zijn eigen toon en stem. Dit waren echte klokken! Nadat we simpele motieven erop hadden gespeeld, of liever gezegd, ze vervolgden de reis.
We overwonnen knelpunten en breed, zoals snelwegen, openingen, en bewogen toen langs de heldere bodem van een gedroogde rivier, en toen na een van de bochten zag ik DIT! Lava stroomde onder de rots vandaan! Echte lava is echter miljoenen jaren geleden bevroren! Een echte obsidiaan stroom, bevroren als een zwarte glazen rivier. Het was over deze bevroren stroom die ik sprak toen ik het contact van tijd noemde. Als de rest van de rots, waaruit de lokale bergen zijn samengesteld, duidelijk van sedimentaire oorsprong is, en keien vertegenwoordigt die op de oude zeebodem zijn afgezet. In deze kloof wordt het hele beeld van een oud geologisch drama onthuld, dat basalt en stromen blootlegt die ontsnappen uit de darmen van onze planeet, die nog een baby was.
Ik stond voor deze oude afdruk van tijd, en in mijn gedachten opende zich een foto van alles wat er toen gebeurde. De zwarte planeet, zonder tekenen van leven aan het oppervlak, verscheurd door interne spanningen, draaide rond een hete ster. Lavastromen stroomden over het oppervlak, sommige tektonische platen ramden anderen, rotsen stegen op in de lucht, zwavelige dampen vulden de lucht en alles schudde constant. Nu, voor mijn ogen, liep een scheur door een groot rotsachtig plateau en begon met een enorme snelheid toe te nemen. Een rand begon omhoog te klimmen en de tweede begon in een accordeon te draaien. Stukken rots barsten met een oorverdovend geluid, roodgloeiende "bommen" vlogen uit de scheur en liepen kilometers weg. Zwarte as gemaakt dag 's nachts. En uit het gat verscheen een formidabele witte rivier van de gesmolten binnenkant van de planeet. Een hete stroom snelde de nieuw gevormde helling af naar de kokende oceaan. Toen verloor hij de macht. En langzaam bevroren tussen de scherpe richels van volledig nieuwe bergen. Al later werd dit land bewoond door weelderige vegetatie en allerlei levende wezens, en toen kwam de brandende zon weer en alle levende wezens verlieten deze plaatsen. En zo opnieuw en opnieuw. Deze bevroren obsidiaanrivier was een domme getuige van die oneindig verre gebeurtenissen.
En dus sta ik op en raak voorzichtig het zwarte oppervlak van de bevroren glazen rivier aan. "Wat als ze zwijgend van plezier spint?", Denk ik. "Nogmaals, deze kortstondige," denkt ze waarschijnlijk in reactie op mij.
We stonden een beetje stil bij dit geologische fenomeen en vertrokken weer. Onze reis duurde nog enkele uren, waarna we aankwamen bij het Sandy Beach Motel aan de oceaan voor het diner en lange tijd onze indrukken bespraken.
Laat in de avond keerde iedereen terug naar huis. Weer rond schitterden de neonlichten van de Grote Stad, verpakt in doeken van asfaltwegen en gevlochten door vlechten van kruispunten. Terwijl we de wildernis aanraakten, leefde de beschaving zijn hectische leven. En ik wist zeker dat de stad in deze periode met nog eens honderd wooneenheden groeide en honderden meters wegen toevoegde. De stad groeide al deze seconden, minuten en uren, terwijl de wereld eromheen de grootsheid van onaangeroerd handhaafde. En op een dag moeten ze ruzie maken.
Als u besluit om door de wildernis van de VAE te gaan reizen, is het beter om individuele rondleidingen met een gids te volgen. Degene waar we meestal mee reizen is een van de meest aanbevolen toeristische gids. En we raden u ook aan om uw reis langs de onbekende wegen van de Emiraten met hem te beginnen.
Andrey Gorbach. East Line Company. Telefoon +971 (50) 424-05-58
